उत्तर प्रदेशच्या लखीमपूर खेरी जिल्ह्यातील जिल्हाधिकारी कार्यालयात २२ ऑगस्ट २०२५ रोजी एक असह्य पळकथा कठोर वास्तवात रूपांतरित झाली. एका ३० वर्षीय माणसाने मृत नवजात बाळ पिशवीत गुंडाळून डीएम कार्यालयात प्रवेश केला आणि “माझी बायको तिचा बाळ मागते” अशी अस्वाभाविक आणि वेदनादायी विनंती केली. यामुळे कार्यालयातील सामान्य कामकाज पूर्णपणे खंडित झाले आणि कर्मचार्‍यांमध्ये साशंकता निर्माण झाली .
घटना आणि प्रतिक्रिया
घटनेचे मूळ भावनिक ताण, दुःख आणि व्यवस्थात्मक गुंतागुंतीने भरलेले आहे. या व्यक्तीची या पावलं आत्महत्या किंवा अन्य हिंसात्मक वळण घेण्याऐवजी प्रशासनाच्या दारावर बसण्याचे धाडसी, पण अत्यंत वेदनादायी पाऊल होते. या कृतीतून एक वेदना प्रतिबिंबित होते — “तिचा बाळ परत आणा” — ज्यामध्ये वैकलीक, मानसिक ताण आणि मदतीची तळमळी स्पष्टपणे उमटते.
व्यापक संदेश
ही घटना केवळ एका व्यक्तीच्या वेदनेची कहाणी नाही तर ती समाजाच्या आरोग्य व्यवस्थेतील मानसिक, भावनिक, आणि प्रशासनिक ताणाच्या अधःस्थलाची कानाफोड करणारी घटना आहे. हे दाखवते की अशा स्थितीत मानसिक आधार, कुटुंब कल्याण सुविधा, सामुदायिक मदत व व्यवस्थापनाची त्वरित आणि संवेदनशील भूमिका किती महत्वाची ठरते.
भविष्यासाठी उपाय
- मानसिक आरोग्य सेवा तीव्र करा — प्रशासनिक कार्यालये, रुग्णालये, आणि पंचायत स्तरावर grief counselling व्यवस्थेत समावेश असावा.
- औपचारिक मदत केंद्रे ठेवा — अशी केंद्रे जी संकटावर ताबडतोब आधार देऊ शकतील.
- प्रशासनाचं संवेदनशील प्रशिक्षण — कार्यालयीन कर्मचारी आणि अधिकारी अशा परिस्थिती हाताळण्यासाठी संवेदनशील आणि प्रशिक्षित असावेत.
- समूह स्तरावर जागरूकता वाढवा — समाजाला अशा घटनांवर संवेदनशील आणि मदत करणारा बनवण्यासाठी शैक्षणिक व जागरूकता मुहिम गरजेची आहे.